تحلیلگران آمریکایی از رفتار دولت ایالات متحده در مقابل اتیوپی خوشنود نیستند. در شش ماه اول ریاست جمهوری بایدن، شاهد تغییر چشمگیر حمایت آمریکا از متحد دیرینه خود در شاخ آفریقا بودیم. اتیوپی، دومین کشور بزرگ آفریقا، با چشم انداز اقتصادی جسورانه خود برای بهبود زندگی 110 میلیون نفر در کشور خود یک رهبری به تمام معنا در سطح منطقه داشته است.
اتیوپی طی رهبری نخست وزیر ابی احمد در ماه های ژوئن و جولای به دو دستاورد بزرگ دست یافته است. اول ، انتخابات ملی موفق 21 ژوئن ، و دوم، پر شدن جزئی طبیعی سد رنسانس بزرگ اتیوپی .
متأسفانه هیچ پیام تبریکی از سوی بایدن برای هر دو دستاورد این کشور به مردم اتویپی ردو و بدل نشد. پس از آزادترین، عادلانه ترین و مسالمت آمیزترین انتخابات در تاریخ اتیوپی، وزیر خارجه ایالات متحده، تنها اظهار نظر آنتونی بلینکن این بود: "ایالات متحده از کسانی که از حق رای خود در 21 ژوئن استفاده کردند، قدردانی می کند."
برای انتخابات در آفریقا ، هیچ فردی در روند رای گیری اتیوپی کشته نشد. در مقابل، چندین آمریکایی در اعتراض خشونت آمیز رای دهندگان ایالات متحده در 6 ژانویه جان باختند.
پرزیدنت بایدن به همان اندازه از پر شدن تقریباً 14 میلیارد متر مکعب آب در مخزن ERD ، که منجر به تولید برق در اواخر امسال می شود، قدردانی نکرد. پس از ترامپ، دولت بایدن و کنگره تحت کنترل دموکرات ها سعی کرده اند اتیوپی را از پر کردن سد مورد مناقشه منصرف کنند. با وجود نقش مهم اتیوپی در آفریقا جنبش اصلاحات قابل توجه نخست وزیر ابی و موفقیت حزب وی، بایدن هرگز با نخست وزیر صحبت نکرده است.
دستور کار آمریکا برای دموکراسی
وزیر امور خارجه آمریکا؛ بلینکن به همراه چند مقام دیگر از دولت اوباما سیاست خارجی رئیس جمهور بایدن را با شعار خود "دموکراسی، حقوق بشر و حاکمیت قانون" رهبری می‌کنند. اما معنای این کلمات به جز تمایل به تحمیل نظم جهانی خود به ملت های دیگر چه مفهومی دارد؟
حزب رفاه نخست وزیر ابی در انتخابات دموکراتیک که عادلانه، عاری از خشونت و ارعاب و معتبر به نظر می رسید ، بسیار پیروزمندانه ظاهر شد.
انتخابات اتیوپی در واقع رای برای صلح، وحدت و رفاه اجتماعی بود. میلیون ها اتیوپیایی با سیاست های نخست وزیر ابی موافقت کردند و به او اجازه دادند تا پنج سال دیگر رهبری کند، این یک نوع دموکراسی است.
آیا نباید حقوق بشر شامل اساسی ترین حق یک انسان باشد. چگونه ممکن است وقتی آفریقایی ها از فقر شدید ، کمبود غذا ، آب سالم و کمبود برق رنج می برند به حقوق بشر آنها ایراد گرفت؟.
راه حل در توسعه اقتصادی است که شرایط زندگی را دگرگون می کند. همانطور که اتیوپیایی ها دوست دارند بگویند: "فقر را از بین ببرید " تنها این شعار کافی نیست. ایجاد زیرساخت های حیاتی یک ضرورت مطلق است، نه یک انتخاب. کشورهای آفریقایی بیش از هر چیز به برق نیاز دارند - حداقل هزار گیگاوات،آفریقا به حداقل 50 هزار کیلومتر راه آهن سریع السیر نیاز دارد. با میلیاردها دلار کمک به کشورهای آفریقایی، می توان پروژه های زیرساختی ایجاد کرد. آیا برق حق بشر نیست؟ پس چرا از اتیوپی بخاطر ایجاد سد بزرگ رنسانس برای تولید 6200 مگاوات (6.2 گیگاوات) برق استقبال زیادی نشده است. توسعه اقتصادی فیزیکی اساسی ترین حقوق بشر است.
نخست وزیر؛ ابی، در پاسخ به حملات به نیروهای دفاعی ملی اتیوپی ، (4 نوامبر 2020) ، توسط جبهه آزادیبخش مردم Tigray (TPLF) ، آنطور که باید، پاسخ داد. او از توانایی نظامی ملت خود برای شکست دشمن در اتیوپی استفاده کرد. هرگونه نارضایتی از TPLF ، حمله خشونت آمیز به ارتش دولت ، یک قیام محسوب میشودا. آمریکایی ها این درس را در 6 ژانویه آموخته اند. حفظ و حراست دولت-ملت مستقل از شورشیان ، مهمترین مسئولیت یک رئیس دولت است. همانطور که پرزیدنت آبراهام لینکلن به درستی درک کرده است ، از"حاکمیت قانون" بالاتر چیزی وجود ندارد.
آیا سیاست مشخصی از سوی آمریکا برای آفریقا وجود دارد؟
چندین سیاست از سوی ایالات متحده در قبال آفریقا وجود دارد که تلاش قابل توجه اتیوپی برای تبدیل شدن به یک کشور مستقل از نظر اقتصادی مستقل را تضعیف می کند.
اول آنکه، ایالات متحده سیاست توسعه بلندمدت برای آفریقا ندارد. مایل است میلیاردها دلار برای کمک های کوتاه مدت هزینه کند، اما هیچ برنامه ای برای زیرساخت های بزرگ که در واقع شرایط زندگی را بهبود بخشد، ندارد. با وجود همه حملات و ناسزاگویی ها علیه چین و کمربند و جاده آن، اگر چین از آفریقا خارج شود، بر این کشور تأثیر منفی خواهد گذاشت. این به این دلیل است که ایالات متحده برای پر کردن خلاء وارد عمل نمی شود. آخرین رئیس جمهور ایالات متحده که اهمیت توسعه اقتصادی در آفریقا را درک کرده بود و به آن عمل کرد، جان اف کندی بود.
ثانیاً، نمی توان سطح ناآگاهی عمومی در مورد آفریقا در جامعه ایالات متحده ، به ویژه بین مقامات آمریکایی را دست کم گرفت. تعداد کمی از اعضای کنگره هستند که در مورد چند کشور آفریقایی اطلاعاتی دارند. با این حال ، من می توانم با قدرت، برای چندین دهه، به شما بگویم که اکثریت قریب به اتفاق اعضای کنگره، هنگام اجرای قوانین مربوط به کشورهای آفریقایی، از پویایی واقعی در این قاره آگاهی چندانی ندارند، به طور کلی، هیچ درک تاریخی عمیقی از قاره آفریقا یا کشورهایی در بین اعضای کنگره وجود ندارد.
ثالثاً، قاره آفریقا در انتهای فهرست اولویت های روسای جمهور آمریکا قرار دارد. اغلب، سیاست ایالات متحده در مورد کشورهای آفریقایی به ندرت تا سال دوم دوره ریاست جمهوری دنبال می شود.
چرا رهبران آفریقایی مخالف هستند؟
به دنبال رهایی ملت آفریقا از یوغ استعمار رهبران آفریقایی برای بهبود شرایط زندگی در این قاره می جنگند که همیشه با مخالفت های داخلی و خارجی روبرو بوده است. اگر یک نخبه مالی-سیاسی وجود داشته باشد، شاید به عنوان یک الیگارشی محسوب شود، که او آفریقا را برای منابع مادی و منافع مالی خود می بیند. استعمارگران سعی می کنند از طریق تأمین مالی بین المللی، شرایط تجاری دستکاری شده و قیمت مواد اولیه تحت کنترل کارتل های شرکتها بزرگ، از کشورها سوء استفاده کنند.
نگرانی های اصلی موسسات مالی نواستعمارگر همیشه این بوده است که اگر نتوانند رهبری یک کشور را کنترل کنند ، تاکتیک "تفرقه بینداز و حکومت کن" برای تضعیف آن کشور به کار بگیرند. جنگ و هرج و مرج جایگزینی برای از دست دادن فرماندهی کشور مورد نظر هستند.
آنها همیشه با برنامه های توسعه واقعی که یک کشور را از فقر خارج می کند مخالف بوده و از دولتها و رهبران قوی که خواهان حاکمیت ملی هستند متنفر هستند. ایدئولوژی آنها تحت سلطه "ژئوپولتیک" قرار دارد که جهان را در یک بازی برد و بازنده با جمع صفر می دانند. کسانی که بیشترین قدرت سیاسی و مالی را دارند برنده هستند. آنها تمایل چندانی به از بین بردن فقر ندارند. به جز یکی دو دهه اخیر مداخله چین، غرب بر قاره آفریقا تسلط داشته است، بدون هیچ مدرک قابل اثبات که سیاست های آنها سطح زندگی اکثر آفریقایی ها را بهبود بخشیده است. هرگونه پیشرفت در آفریقا نتیجه افکار رهبران ملی کشورهای خود است، نه سیاست غرب.
نخست وزیر اتیوپی؛ ابی در اتیوپی به عنوان یک رهبر قوی با عزم شخصی کافی برای پیشبرد ملت خود ظاهر شده است، همانطور که در ظهور حزب سعادت که در مخالفت با قومیت ناسیونالیسم تأسیس شده است، کاملا مشهود است.
آخرین نمونه بارز آن قتل معمر قذافی و به دنبال آن ویرانی لیبی بود. به یاد داشته باشید این کار توسط دولت لیبرال اوباما، به رهبری سامانتا پاور سفیر وقت در سازمان ملل انجام شد. بسیاری از همین عوامل دوران اوباما اکنون بخشی از دولت بایدن هستند. آیا این افراد به گناه خود در ایجاد دولت شکست خورده لیبی و نابودی شمال آفریقا پس از برکناری قذافی اعترافی کرده اند؟ همین گروه بازیگران در حال تلاش برای تضعیف اتیوپی با فریادهای جعلی و توخالی خود برای "دموکراسی ، حاکمیت قانون و حقوق بشر" هستند.
غالباً بین افرادی که بر اجرای دکترین "لیبرال" خود اصرار دارند و اهداف نخبگان مالی سیاسی، تغایر وجود دارد.
پس از انتخاب نخست وزیر اتیوپی؛ ابی برای دفاع از ملت خود، TPLF ، که اکنون به نام نیروهای دفاعی Tigray (TDF) تغییر نام داده است، حملات خشونت آمیز خود را علیه ایتیوپی را ادامه می دهد. پس از اعلام آتش بس یکجانبه توسط دولت اتیوپی در 28 ژوئن، TDF استقرار نظامی تهاجمی را علیه دو منطقه همسایه دور و امهارا آغاز کرده است.. جای تعجب نیست که هیچ گزارشی مبنی بر محکومیت TDF توسط دولت یا کنگره منتشر نشده است.بلینکن و کنگره آمریکا هرگز اعلام اتیوپی مبنی بر اینکه TPLF/TDF یک سازمان تروریستی است را به رسمیت نشناختند. در عوض، آنها همچنان بر مصالحه اصرار داشتند.
ایالات متحده و اتیوپی امروز
آیا عدم حمایت ایالات متحده از نخست وزیر ابی، تشویق TDF برای ادامه جنگ است؟ آیا ایالات متحده امروز هنوز خواستار آشتی با شورشیانی است که قصد خود را برای راهپیمایی در آدیس آبابا اعلام کرده اند؟ آیا مبارزات نظامی TDF علیه مناطق دیگر جرقه جنگ بزرگتری را خواهد داشت؟ اگر درگیری در اتیوپی گسترش یابد ، آیا ایالات متحده مسئولیت حمایت آنها از TDF را می پذیرد؟
اگر اتیوپی در اثر جنگ متلاشی شود، چه کسی سود می برد؟ همانطور که در مورد لیبی شاهد بودیم اگر قرار بود اتیوپی در جنگ بین اقوام از هم پاشیده شود، ده ها میلیون آفریقایی، نه فقط اتیوپیایی ها، از سختی شدید رنج خواهند برد.
هنوز برای دولت بایدن دیر نیست که سیاست خود را در قبال اتیوپی اصلاح کند، پیش از آنکه آفریقایی های بیشتری از گسترش جنگ قومیت-ناسیونالیستی رنج ببرند.
نویسنده:
لارنس فریمن Laurence Freeman یک تحلیلگر سیاسی-اقتصادی برای آفریقا است که بیش از 30 سال در سیاست های توسعه اقتصادی آفریقا مشارکت داشته است. ماموریت شخصی او از بین بردن فقر و گرسنگی در آفریقا میباشد.
نظر شما